Dziady
„Żadne z uczuć ludzkich nie jest obce jego poezji, a więc spowiada się poeta i ze wzruszeń najskryciej osobistych – ale słowo Mickiewicza jest przede wszystkim głosem milionów, jest bohaterskim wezwaniem do walki o wolność. Mickiewicz – ten, który żyje w pamięci powszechnej narodu – to przede wszystkim poeta walki”.
Adam Mickiewicz (1798-1855) – poeta, działacz polityczny, publicysta, tłumacz, mistyk, dowódca wojskowy – obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego uważany za największego poetę polskiego romantyzmu (zaliczany do grona tzw. Trzech Wieszczów), a nawet za jednego z najwybitniejszych na skalę europejską.
„Dziady” to cykl dramatów romantycznych, wieloczęściowe dzieło, które powstawało na przestrzeni kilkunastu lat. Chronologicznie pierwsze są części II i IV (nazywane wileńsko-kowieńskimi), nieco później powstawała Dziadów cz. I zatytułowana Widowisko (ma charakter nieukończony), a w 1832 r. poeta napisał III część Dziadów (nazywanych drezdeńskimi). Elementem łączącym wszystkie części jest przeobrażający się bohater, zaprezentowany najpierw jako Upiór, potem Widmo, Gustaw, a wreszcie Gustaw-Konrad.
Bo słuchajcie i zważcie u siebie,
że według bożego rozkazu:
Kto nie doznał goryczy ni razu,
Ten nie dozna słodyczy w niebie.
Bo słuchajcie i zważcie u siebie,
że według bożego rozkazu:
Kto nie dotknął ziemi ni razu,
Ten nigdy nie może być w niebie.
Místo
Stonawa, kościół katolickiStonava 937, 735 34 Stonava